Nie wiem dlaczego, ale ten storczyk ma w sobie jakąś tajemnicę.
Wybiera na swój dom siedlisko u stóp gęstych grabów, gdzie o wakacjach w cieple słońca można tylko pomarzyć. To właśnie na skraju gminy Wińsko i gminy Wołów takie botaniczne cuda można zobaczyć. Dlaczego porównuję go do świecznika? Kiedyś przed świtem siedziałem obok kępy kruszczyków sinych i słuchałem śpiewu okolicznych ptaków. W pewnym momencie promienie wschodzącego słońce rozchyliły czarne jeszcze liście po upływającej nocy i oświetliły punktowo owe storczyki. Poczułem to samo, siedząc w kościele przy Klasztorze Hieronimitów w Lizbonie, tuż obok grobu Vasco da Gamy i leżącego nieco dalej, bliskiego mi pisarza Fernando Pessoy, kiedy promyk słońca wdarł się do tych mauretańskich stylów. W obydwu przypadkach poczułem moc Świątyni, moc historii Ziemi. I tym właśnie dzielę się z Państwem – emocjami przy kępie storczyków. Niby to nic takiego, ale wrażenie zostało mi na zawsze.
